Το σκηνικό είναι γνωστό και δεν χρειάζεται να το αναπαράγω σε όλη του την έκταση. Συντονισμένες επιθέσεις στο Παρίσι, ένα από τα παγκόσμια κέντρα ισχύος νεκροί, τραυματίες, στρατός στους δρόμους κ.λπ. Παγκόσμια κατακραυγή έχει ξεσπάσει για τις επιθέσεις αυτές και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από συνθήματα όπως το #pray_for_france, κ.λπ.
Για ακόμα μια φορά στεκόμαστε μάρτυρες της δύναμης των εικόνων, βασικό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η ευρύτητα ερμηνείας τους, δηλ. ότι ο καθένας τις ερμηνεύει όπως νομίζει και πολλές φορές αυτή η ερμηνεία υπακούει στις κατεστημένες αντιλήψεις που έχει ο κάθε ανθρώπινος δέκτης. Για παράδειγμα, οι επιθέσεις της Γαλλίας ξεσήκωσαν ένα παγκόσμιο κύμα συμπαράστασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από την άλλη, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι για ακόμη μια φορά ξεσπάθωσαν εναντίον της, κάνοντας λόγο για «απάθεια» σε άλλες περιπτώσεις όπως η βομβιστική ενέργεια στην Βηρυττό του Λιβάνου.
Έχω την εντύπωση ότι χάνουμε το δάσος για χάρη ενός δέντρου. Πίσω από τα κύματα κατακραυγής ή συμπαράστασης ή οποιασδήποτε άλλης έκφρασης συναισθημάτων κρύβονται συγκεκριμένες καταστάσεις και δεδομένα τα οποία πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, αν θέλουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Αυτά είναι:
1. Οι ΗΠΑ, και η Δύση γενικότερα, φέρουν μεγάλη ευθύνη για την έξαρση του ισλαμιστικού φαινομένου. Με την υλική υποστήριξη σε ακραίες ισλαμιστικές ομάδες ήδη από την δεκαετία του ’80 (για να αντιμετωπίσουν τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν) και με τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, “έσπειραν ανέμους και θερίζουν θύελλες”. Πολλοί απελπισμένοι νέοι κατατάσσονται στις ακραίες αυτές οργανώσεις από αντίδραση στο γκρέμισμα του κόσμου τους.
2. Το μίσος μεταξύ Σουνιτών-Σιιτών, αλλά και οι έριδες μεταξύ των φυλάρχων για το ποιος θα κυβερνά, είναι από μόνα τους ικανά να συντηρήσουν τον φόρο αίματος που πληρώνει η περιοχή αυτή τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια η Δύση δεν είναι η μόνη υπεύθυνη για αυτά που συμβαίνουν εκεί.
3. Με τις βομβιστικές ενέργειες, το ISIS επιδιώκει την στοχοποίηση όλων των μουσουλμάνων αδιακρίτως. Με αυτόν τον τρόπο θα προσηλυτίσει περισσότερα μέλη και θα δημιουργήσει εστίες ανάφλεξης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
4. Η πολυπολιτισμικότητα ως ιδεολόγημα πνέει τα λοίσθια. Οι θεωρητικοί αυτού του ιδεολογήματος φαντάζονταν την κοινωνία ενός κράτους ως «χωνευτήρι» πολιτισμών και ως κάτι το διαφορετικό που ενσωματώνει όλα τα στοιχεία των συστατικών του (των πολιτισμών δηλαδή, από τους οποίους προέρχεται). Τι γίνεται όμως όταν οι πολιτισμοί που συνυπάρχουν σε ένα κράτος έχουν αντικρουόμενες ηθικές αξίες; Τι γίνεται όταν τουλάχιστον ένας εξ’ αυτών απορρίπτει την συνύπαρξη με τους άλλους πολιτισμούς; Η απάντηση είναι μάλλον προφανής. Είναι καιρός, η πολυπολιτισμικότητα να αντικατασταθεί: α) από τον σεβασμό στον πολιτισμό που κομίζει «ο άλλος» και β) από το σεβασμό και την προαιρετική υιοθέτηση εκ μέρους «του άλλου», του πολιτισμού του κράτους στο οποίο διαμένει, εργάζεται, κλπ.
5. Υπάρχουν και πολιτισμοί (όπως ο ισλαμικός) που ΔΕΝ αποδέχονται το δυτικό πρότυπο του βίου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στις ευρωπαϊκές χώρες, εργάζονται, συμμετέχουν κάποιες φορές στα κοινά και ΔΕΝ αποδέχονται τις αξίες των χωρών στις οποίες ζουν. Παράδοξο ε; Αυτό όμως σημαίνει ότι όσοι εμπράκτως αγωνίζονται εναντίον των αξιών των κρατών στα οποία ζουν, δεν έχουν θέση σε αυτά.
6. Είναι πια μια πραγματικότητα το ό,τι μαζί με τους πραγματικούς πρόσφυγες που διέρχονται το Αιγαίο και την Μεσόγειο να μπαίνουν στην Ευρώπη και ακραίοι ισλαμιστές έτοιμοι να δράσουν όποτε τους διατάξουν.
Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα; α) προσεταιρισμός και προβολή των μετριοπαθών μουσουλμάνων που έχουν ενσωματωθεί στις ευρωπαϊκές δομές (π.χ. ο μουσουλμάνος δήμαρχος του Ρόττερνταμ), β) προγράμματα ένταξης και «από-ριζοσπαστικοποίησης» νεαρών μουσουλμάνων κατά τα πρότυπα της δανέζικης πόλης Άαρχους, δ) έλεγχοι στις ευρωπαϊκές πόλεις και απελάσεις μουσουλμάνων που αποδεδειγμένα έχουν σχέση με τζιχαντιστικές οργανώσεις, ε) ταυτοποίηση εισερχομένων προσφύγων, στ) έλεγχοι στις μετακινήσεις πολιτών εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, ζ) περιορισμός των μεταναστευτικών ροών (όσο “απάνθρωπο” κι αν ακούγεται…) και τα δυο σημαντικότερα: η) εξάλειψη του ISIS με συνδυασμό στρατιωτικής δράσης, οικονομικής αδρανοποίησης και διπλωματικής απομόνωσης του από τα κράτη-χρηματοδότες του (π.χ. Σαουδική Αραβία, Κατάρ, κλπ) και θ) πολιτική και διπλωματική σύμπραξη όλων των νικητών για δημιουργία βιώσιμης κατάστασης στη Συρία (είτε είναι ενιαίο κράτος ή νέα ανεξάρτητα κράτη), για να γυρίσουν πίσω όλοι οι πρόσφυγες και να στερηθούν μελών η όποιες τζιχαντιστικές οργανώσεις.
Η Ευρώπη χτίστηκε πάνω στην αλληλεγγύη των λαών της και την αποφυγή οποιασδήποτε κατάστασης επιφέρει καταστροφές παρόμοιες με εκείνες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από τις στάχτες του οποίου δημιουργήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπερασπιστεί τον ευρωπαϊκό χώρο εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητεί αλλά και πολεμά τα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Πάντοτε με σύνεση και ποτέ με υπερβολές.
*Ο Λεων. Αναστασίου είναι διεθνολόγος και στρατηγικός αναλυτής.
Free thinking island 
You must be logged in to post a comment.