[ Συνέντευξη στον Χρήστο Μιχάλαρο ]
Λάβετε μέρος στο Penny Marathon pro-event στη Σαλαμίνα για την ενημέρωση των ενδιαφερομένων στο Belair Lines Cafe κάνοντας κλικ ΕΔΩ
Τι ακριβώς είναι το Penny Marathon, ποια η εμβέλειά του και ποια η σημασία του;
Αυτός ο μαραθώνιος διοργανώνεται και χρηματοδοτείται από ανθρώπους που θέλουν να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα δεινά των αδέσποτων και ανεπιθύμητων ζώων (συγκεκριμένα ζώα συντροφιάς, όπως γάτες και σκύλους) στην Ελλάδα και να αναγνωριστεί το έργο των εκατοντάδων εθελοντών καλής διαβίωσης των ζώων σε αυτή τη χώρα. Μερικά από τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε είναι τα εξής:
– Καταδικάζουμε την αδιαφορία, την ανικανότητα και την απανθρωπιά που βλέπουμε στην κυβέρνησή μας και την κοινωνία στο σύνολό της.
– Καταδικάζουμε την κακοποίηση, την παραμέληση, τις “χωματερές του δρόμου” και τα βασανιστήρια.
– Καταδικάζουμε τις πράξεις της δηλητηρίασης, σκοποβολής, στραγγαλισμού και άλλες πράξεις δολοφονίας.
– Περιμένουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη σε εκείνους που διαπράττουν παραβάσεις κακοποίησης των ζώων ακολουθώντας την πλήρη έκταση του νόμου.
– Στηρίζουμε ολόψυχα την υιοθέτηση των αδέσποτων ζώων.
– Προωθούμε την στείρωση.
– Ενθαρρύνουμε την ηθική, υπεύθυνη και γεμάτη κατανόηση ιδιοκτησία κατοικίδιων ζώων.
Όπως είπε ο Γκάντι, «Το μεγαλείο ενός έθνους και η ηθική του πρόοδος κρίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα ζώα του». Θα θέλαμε να δούμε μία Ελλάδα -ακόμα και σε μία δύσκολη περίοδο της ιστορίας της- που μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια της με ακεραιότητα και υπερηφάνεια. Αυτό σημαίνει ηθική μεταχείριση των ζώων. Όχι άλλες δικαιολογίες. Εκτός από την Αθήνα, η οποία ξεκίνησε για πρώτη φορά το μαραθώνιο το 2012, η Σαλαμίνα και η Καλαμάτα θα φιλοξενήσουν για πρώτη φορά την εκδήλωση απόστασης 42 χιλιομέτρων την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015. Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα! Αθλητές από την άλλη πλευρά του κόσμου στο Σίδνεϋ, Αυστραλία, συνεχίζουν να δείχνουν την υποστήριξή τους στον σκοπό, ενώ προβλέπεται ότι κάθε χρόνο επιπλέον πόλεις θα φιλοξενήσουν την διοργάνωση. Αυτός ο Μαραθώνιος είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για τα ζώα συντροφιάς που εγκαταλείπονται, κακοποιούνται, σκοτώνονται και πεθαίνουν αβοήθητα στους δρόμους, καθώς και για αυτούς που δίνουν τον δικό τους καθημερινό αγώνα για να τα σώσουν. Το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων συντροφιάς στη Σαλαμίνα έχει βγει εκτός ελέγχου καθώς ο αριθμός τους ανέρχεται πλέον σε χιλιάδες και αυξάνεται συνεχώς. Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση πρέπει να αναρωτηθούμε, πώς ο καθένας μας συμβάλλει σε αυτό το πρόβλημα και εν συνεχεία πώς μπορούμε να γίνουμε μέρος της λύσης του. Αυτοί που τα αγαπούν, αυτοί που δεν τα θέλουν αλλά και εκείνοι που είναι αδιάφοροι απέναντι στα αδέσποτα ζώα συντροφιάς συμφωνούν τουλάχιστον σε ένα πράγμα: «κανένας δεν τα θέλει στους δρόμους». Ας προσπαθήσουμε λοιπόν ο καθένας χωριστά αλλά και όλοι μαζί να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε».
Όταν λέμε “αδέσποτα” φαντάζομαι δεν εννοούμε μόνο τα σκυλιά. Τι άλλα ζώα περιλαμβάνονται;
Με τον όρο αδέσποτα ζώα συντροφιάς εννοούμε τους σκύλους και τις γάτες που δεν έχουν κύριο-δεσπότη, που ζουν δηλαδή στους δρόμους μετά από την εγκατάλειψη τους από τον ίδιο τον άνθρωπο με αποτέλεσμα να:
– Περιπλανώνται στους δρόμους και να διατρέφονται ελλιπώς.
– Είναι εκτεθειμένα από κάθε λογής αρρώστια αφού δεν δέχονται καμίας μορφής κτηνιατρική πρόληψη.
– Πέφτουν θύματα κακοποίησης ή και θανάτωσης από ενέργειες που σχετίζονται με τους ανθρώπους (αυτοκινητιστικά ατυχήματα, πυροβολισμοί, φόλες).
– Ζευγαρώνουν και να γεννούν κατ’ επανάληψη, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται ο φαύλος αυτός κύκλος.
Για τους παραπάνω λόγους την στιγμή που το προσδόκιμο ζωής ενός δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς είναι 12-14 χρόνια, ένα αδέσποτο θα ζήσει για περίπου 2 χρόνια και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Πόσο σοβαρό είναι τελικά το πρόβλημα με τα αδέσποτα ζώα;
Το πρόβλημα με τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς είναι τεράστιο σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Η Σαλαμίνα είναι ένα από τα μέρη στα οποία ο αριθμός των αδέσποτων ζώων συντροφιάς έχει βγει εκτός ελέγχου, με τον αριθμό τους να ανέρχεται σε χιλιάδες και να αυξάνεται διαρκώς. Η άγνοια και η αδιαφορία των αρμόδιων φορέων να δράσουν εδώ και πολλά χρόνια σύμφωνα με αυτά που ορίζει ο νόμος για την ευζωία των αδέσποτων (αλλά και δεσποζόμενων) ζώων συντροφιάς έχει οδηγήσει στην τραγική κατάσταση που παρατηρούμε σε κάθε γειτονιά του νησιού μας. Στο πρόβλημα συμβάλλουμε και οι πολίτες είτε με την άγνοια μας, είτε με την παθητική ή την αρνητική μας στάση απέναντι σε ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα που στην ουσία δημιουργείται, διογκώνεται αλλά και αφορά εμάς τους ίδιους. Ένα από τα πιο άσχημα αποτελέσματα των παραπάνω είναι η ενοχοποίηση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς και σε ακραίες, αλλά όχι σπάνιες δυστυχώς, περιπτώσεις η κακοποίηση και η θανάτωση τους (φόλες, στραγγαλισμοί, πνιγμοί, πυροβολισμοί). Εδώ θα πρέπει να σταθούμε και αρχικά να κατανοήσουμε ότι τα αδέσποτα δεν επέλεξαν να ζουν, να αναπαράγονται και να πεθαίνουν στους δρόμους και ότι είναι δημιούργημα όλων μας. Εν συνεχεία θα πρέπει να ενημερωθούμε συνολικά για το θέμα των αδέσποτων και να ενεργήσουμε συλλογικά και μεθοδικά με στόχο την επίλυση του προβλήματος.
Ποια η ενδεδειγμένη μέθοδος αντιμετώπισης του προβλήματος τόσο από τους πολίτες όσο και από την πολιτεία; Πώς αντιμετωπίζεται σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Το εν λόγω πρόβλημα αντιμετωπίζεται διαφορετικά σε κάθε χώρα καθώς υπάρχει ανομοιογένεια στο μέγεθος του προβλήματος, στις οικονομικές δυνατότητες, στο μορφωτικό επίπεδο και στην φιλοζωική κουλτούρα κάθε χώρας. Την στιγμή παραδείγματος χάρη που στην Αμερική έχει ιδρυθεί αστυνομία για τα ζώα και που σε άλλες χώρες τα αδέσποτα βρίσκονται μόνο σε καταφύγια-κυνοκομεία, στην Ελλάδα οι περισσότεροι φορείς είναι θεατές του προβλήματος, η κακοποίηση ή η θανάτωση των ζώων θεωρείται πλημμέλημα, τα αδέσποτα είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες σε μία μόνο πόλη, τα παράνομα εκτροφεία λειτουργούν ανεμπόδιστα και την ίδια στιγμή χιλιάδες πωλούνται σαν προϊόντα σε βιτρίνες καταστημάτων.
Η μέθοδος αντιμετώπισης του προβλήματος θα πρέπει να έχει ως βασικό πυλώνα τις ενέργειες της Δημοτικής αρχής και παράλληλα να υποστηρίζεται με συνέπεια από τους πολίτες.
Στις ενέργειες αυτές θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται τα παρακάτω:
– Στείρωση, εμβολιασμός, καταμέτρηση και ηλεκτρονική σήμανση (microchip)* των αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Η στείρωση είναι ο πιο αποτελεσματικός, ο πιο άμεσος αλλά και ο πιο οικονομικός τρόπος να σταθεροποιηθεί και σταδιακά να μειωθεί ο αριθμός των αδέσποτων.
– Ηλεκτρονική σήμανση*, βιβλιάριο υγείας και καταγραφή όλων των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς, καθώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των αδέσποτων ζώων συντροφιές αποτελείται από πρώην θεσπιζόμενα ζώα.
– Έλεγχος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς* για την τήρηση του νόμου σχετικά με την μετακίνηση των ζώων συντροφιάς, σύμφωνα με τον οποίο κάθε ζώο συντροφιές που μετακινείται στα Μ.Μ.Μ θα πρέπει να έχει βιβλιάριο υγείας, να είναι τσιπαρισμένο, εμβολιασμένο κατά της λύσσας,
– Περιορισμός των ανεξέλεγκτων γεννών των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς.
– Υιοθεσίες των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, με τους προβλεπόμενους όρους (συμβόλαιο υιοθεσίας, ηλεκτρονική σήμανση, στείρωση στην κατάλληλη ηλικία κτλ).
– Ενημέρωση των πολιτών για το θέμα των αδέσποτων, το πλάνο του φιλοζωικού έργου του Δήμου, το αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών, και το πώς οι ίδιοι μπορούν να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή.
– Δημιουργία επιπλέον φιλοζωικών σωματείων.
* Δυστυχώς τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν εφαρμόζονται ούτε στο ελάχιστο, την στιγμή που αναφέρονται ξεκάθαρα στο νόμο 4039/12 καθώς και στις τροποποιήσεις του, σύμφωνα με το νόμο 4235/2014.
Στην εποχή της ανθρωπιστικής κρίσης και του μνημονίου πόσο πρωτεύον είναι να γίνονται τόσο πολυπληθείς δράσεις για τα αδέσποτα;
Η οικονομική κρίση που περνάμε είναι γέννημα της κρίσης που πολύ εύστοχα χαρακτηρίσατε ως ανθρωπιστική. Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος να βγούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από αυτήν είναι να στηριχτούμε στις αρχές που έχουμε ξεχάσει. Όταν βοηθάς έναν ανήμπορο άνθρωπο ή ένα αδύναμο πλάσμα σημασία δεν έχει το πόσο ή το ποιόν/ποιο, αλλά ότι συμπονάς, συμπαραστέκεσαι και ότι νοιάζεσαι για αυτά που συμβαίνουν δίπλα σου. Η φιλοζωία εμπεριέχει την ευαισθησία και ένας ευαίσθητος άνθρωπος δεν βοηθάει μόνο τα ζώα. Για να βοηθήσουμε λοιπόν ένα πλάσμα που μας έχει ανάγκη δεν χρειάζεται να αποδείξουμε πρώτα τη φιλανθρωπία μας, απλά να δράσουμε ως άνθρωποι. Ας μην ξεχνάμε ότι ο σκύλος είναι το μοναδικό πλάσμα που βάζει τον άνθρωπο πάνω από το ίδιο του το είδος, και είναι πάντα στις υπηρεσίες μας είτε ως ζώο συντροφιάς είτε ως σκύλος: οδηγός (για τυφλούς ή για άτομα με αναπηρίες), για άτομα που χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης διασώστης σε συντρίμμια, διασώστης θαλάσσης.
Επισκεφθείτε τη σελίδα του Penny Marathon.
* Ο Τάκης Σκέρλος είναι συνδιοργανωτής του Penny Marathon στη Σαλαμίνα.
Free thinking island 
You must be logged in to post a comment.